In 1958 was Nederland gastland van het Eurovisie Songfestival. Decorontwerper Fokke Duetz kreeg de eer het decor te ontwerpen, dat bestond uit een podium voor het orkest en een mini-podiumpje voor de optredende artiest. Om de sfeer van het liedje of de vertegenwoordigde natie te onderstrepen kreeg elk liedje een eigen achterwandje.

Anno 2019 krijgt ook elk land een eigen ‘achterwandje’. Dat bestaat dit jaar uit 12 verticale draaibare LED-schermen die tezamen een scherm van 36 meter lang en 12 meter hoog met maar liefst 16.998.976 pixels vormen (Eurovision by numbers). Gelukkig komt de invulling daarvan niet op het bordje van één ontwerper. Elk land heeft een eigen team creatives en regisseurs met een uitgekiend draaiboek.

Bij de repetities bleek dat het Nederlandse team achter Duncan Laurence, namelijk mentor Ilse de Lange, regisseur Hans Pannecoucke en lichtontwerper Ignace d’Haese, er nog niet helemaal uit was (“Het licht moet helemaal uit”). Ik ga met samengeknepen billetjes zitten kijken deze donderdag (voor de tweede halve finale) en zaterdag (Finale), want het nummer maakt een goede kans!

Het decor, wat natuurlijk uit veel meer elementen bestaat dan de draaiende verticale schermen, is ontworpen door Florian Wieder. Deze Duitse production designer heeft al vijf maal eerder een Eurovisie-decor mogen ontwerpen, namelijk die van 2018, 2017, 2015, 2012 en 2011 (hier is een mooi foto-overzichtje te zien). In dit filmpje vertelt hij over de inhoudelijke uitgangspunten van zijn zesde ESF-decor.