Na twintig jaar afwezigheid is Waku Waku terug op televisie. De panelleden en presentatrice (Sosha Duysker) zijn jeugdiger, het tempo ligt hoger, de vormgeving is anders en het beoogde publiek beduidend jonger. Maar de kern staat overeind: BN’ers beantwoorden vragen over
dieren en winnen pluchen aapjes. De winst gaat naar het goede doel. Een mooie aanleiding om terug te blikken op de oerversie, van 1988 tot 2000 uitgezonden door de KRO, aan de hand van deze foto uit het archief van decorontwerper Misjel Vermeiren.
- Het format komt uit Japan en is wereldwijd een succes. In de VS wordt de quiz uitgezonden onder de titel Animal Crack Ups, in Frankrijk heet het Bêtes à malices, in West Duitsland Mich laust der
Affe, in Thailand Narak Nalum. De KRO neemt als enige de originele naam over. Waku waku
is in het Japans een klanknabootsing die je gebruikt om uitdrukking te geven aan enthousiasme. - Niet op deze foto, maar wel altijd aan het begin van het programma te horen, ook in de huidige quiz: “Een zwanger paard eet graag appeltaart.” Toine van Benthem en Karel de Vey Mestdagh schreven de tekst, Ruth Jacott zong die in. Stephen Emmer, de man die we kennen als het muzikale brein achter honderden bekende tv-tunes, componeerde de muziek. Het is een earworm die dagen in je hoofd blijft zitten. “Waku waku maar mee!”
- Een goed antwoord is een aapje op de desk voor de BN’er. Het decor staat vol met de knuffelbeesten van het Wereld Natuur Fonds, een partner in het tv-programma. De natuurgetrouwe knuffeldieren hebben het doel om kinderen kennis te laten maken met het dierenrijk en een deel van de opbrengst van de verkoop gaat naar het fonds. De knuffelbeesten worden nog steeds geproduceerd en ook verzameld.
- Het decor op de foto is ontworpen door Misjel Vermeiren, de originele schetsen zijn er helaas niet meer. Het decor bleef in gebruik tot Uitzonderlijk lang, want in de jaren tachtig en negentig was het de gewoonte om decors elke paar jaar, soms zelfs elk tv-seizoen, te wisselen. Uiteraard zijn er kleine aanpassingen en verbeteringen. Zoals bij de allereerste opnamen in het splinternieuwe decor. In de desk van het panel heeft Vermeiren buizen verwerkt, zoals ook hier in de achtergrond te zien. Levensgevaarlijk volgens de regie-assistente en dus gaat onverbiddelijk de zaag erin.
- Presentator Rob Fruithof heeft hier zijn eigen zitje. De acteur reageert aanvankelijk terughoudend op het verzoek van de KRO om een quiz te presenteren, hij ziet zichzelf niet als een tweede Willem Ruis. Maar hij heeft iets met dieren, is geboren op Dierendag en als men hem ervan verzekerd dat er geen showballet aan te pas komt, gaat hij akkoord. Hij weet goed het evenwicht te vinden tussen ernst en ironie en dat is een van de factoren in het succes van deze familiequiz. Fruithof is doorgaans thematisch gekleed, in een trui van Scooby-Doo of een overhemd met paardenprint. Hij hoeft trouwens niet telkens van zijn kruk te klimmen om aapjes uit te delen, dat doet assistente Miranda van Wely.
- Wel verlaat Fruithof zijn presentatie-setje om dieren te verwelkomen in de studio, voor hen is deze weide gebouwd. Decorontwerper Vermeiren gaat ervanuit dat daar schattige kinderboerderijdieren
- komen te staan, hertjes of een paar schapen, maar de dieren worden steeds exotischer en almaar groter. Een dromedaris, een olifant, al snel besluit hij dat het nodig is het hekwerk te verstevigen. Wanneer er een nijlpaard komt, vreest men dat het dier door de studiovloer in de onderliggende foyer zal vallen. Vermeiren laat ter versteviging kabels tussen de vloer en het plafond spannen.
- Er is een volle tribune met studiopubliek aanwezig bij de opnamen. Zij worden begeleid door de gepensioneerde Fred Bredschneyder (voormalig Aether-hoofdredacteur). Het rumoer en applaus is niet zo prettig voor de aanwezige dieren, toch al gestresst door de hitte, felle lampen, rondlopende crew en dolly’s. Drie zebra’s raken zo in paniek dat ze losbreken en in volle vaart door de studio galopperen. Het publiek moet dan ook regelmatig verzocht worden om vooral niet te hard te klappen.
