De eerste avond van het festival was geprogrammeerd rond het thema: Beyond Time. De hoogtepunten:
Ten eerste De Tijd van Bart Vegter uit 2008. Een zwart veld met strenge lijnen waar gekleurd licht en schaduw beweging en vorm in lijkt te brengen. Een schitterende, op de computer geprogrammeerde film, in de Paradiso te zien op een scherm van gigantische afmetingen. Vegter overleed vorig jaar en ook op het IFFR werden als hommage een aantal van zijn werken getoond (zie onderstaande reportage met de zoon van Vegter gemaakt voor het IFFR).
Daarna was de beurt aan de extreme beats van Mark Fell. In de zaal, verlicht door één lamp en glitterbol onderwierp hij de luisteraar aan geluid zo intensief, hard en brutaal dat de lucht er letterlijk vol van was. Het was echter niet zomaar herrie. In de muziek waren flarden van gangbare, dansbare techno te vinden waardoor het een zeer spannende set was. Tezamen met de zeer zacht wiegende lichtvlekken van de discobol een ervaring die ik niet snel zal vergeten.
Foto van Rosa Menkman.
Vervolgens: DJ Roly Porter en VJ Rod MacLachlan. De laatste had zijn Megascope op het balkon opgesteld. In een donkere ruimte, fel belicht door twee lampen liet hij alledaagse objecten ronddraaien. Een lens projecteerde het beeld direct op het grote scherm. Zo kreeg de zaal minutenlang een ronddraaiend stukje piepschuim, een koplamp of verfblik te zien. Dat klinkt vervelend, maar het was heel prettig. De kleine scherptediepte trok je blik telkens naar een ander detail van het draaiende object. Enige minpuntje hier was dat de coördinatie tussen VJ en DJ beter had gekund.
Ook heel mooi was de film van Ryohei Shimada, een onheilspellende beeldcollage van bladerdak.
Ik ben erg benieuwd naar de installatie van Juliana Borinski, die bestaat uit een diaprojector waaronder een lege dia langzaam vervormd door toevoeging van een bepaalde vloeistof. In de jaren zestig traden veel bands op met ‘vj’s-avant-la-lettre’ die met dit soort vloeistof dia’s een lichtshow verzorgden. Door de context te veranderen zal een heel ander soort ervaring dan die van een popconcert opgeroepen worden. 