De komende dagen zal het voor de verandering eens niet gaan over televisievormgeving, want vanmiddag gaat het tweejaarlijkse Sonics Acts festival van start. Het thema van dit jaar: Travelling Time. We nemen tijd vaak voor lief en staan er niet bij stil. Maar tijd is grotendeels een menselijke constructie en heeft een ontstaansgeschiedenis en een toekomst. Bovendien zijn er hele andere manieren om tijd te beleven. De computer bijvoorbeeld, die steeds onmisbaarder wordt in ons leven, werkt met een heel ander soort tijd. Sonic Acts draait vooral om experimentele muziek, analoog én digitaal. Muziek is een buitengewoon geschikt medium om te reflecteren op het begrip tijd. Zonder tijd geen muziek. Hetzelfde kan uiteraard gezegd worden van bewegend beeld en is er de komende dagen dan ook genoeg te zien.
Als eerste opent vandaag het NIMk de gelijknamige tentoonstelling. Daarin is werk te zien en horen van Daïchi Saït (alleen tijdens het festival), Joe Gilmore, Juliana Borinski, Julien Maire, Tao G. Vrhovec Sambolec, Mark Fell en Philipp Lachenmann. Met je festivalkaartje (een los kaartje of passe-partout) kun je gratis naar binnen, dus loop vooral even langs de Keizersgracht de komende dagen (of na het festival, de tentoonstelling loopt tot 15 april)
Ik ben erg benieuwd naar de installatie van Juliana Borinski, die bestaat uit een diaprojector waaronder een lege dia langzaam vervormd door toevoeging van een bepaalde vloeistof. In de jaren zestig traden veel bands op met ‘vj’s-avant-la-lettre’ die met dit soort vloeistof dia’s een lichtshow verzorgden. Door de context te veranderen zal een heel ander soort ervaring dan die van een popconcert opgeroepen worden.
Verder vandaag: een lezing van George Dyson over het verschil tussen ‘mensentijd’ en ‘computer tijd’ en daarna het avondprogramma ‘Beyond Time’ in de grote zaal van de Paradiso. Hierover later vannacht (of morgenochtend) verslag!
