Wie o Wieder?

Nog 200 dagen tot de grote finale van het Eurovisie Songfestival (ESF). Voor het eerst sinds 40 jaar in Nederland. Voor het eerst in 40 jaar weer een kans om de wereld te laten zien wat ‘wij’ aan televisie- en designtalent in huis hebben.

Dat is in ieder geval de missie die de Nederlandse ESF-organisatie de dag na de overwinning van Duncan Laurence in een persbericht naar buiten bracht. Het Eurovisie Songfestival zal “een visitekaartje worden van Nederlandse creativiteit en media-innovatie”. Dat statement had vermoedelijk iets te maken met het ‘wat moet dat allemaal wel niet gaan kosten’-gemopper dat al losbarstte voordat Duncan überhaubt één stap in Tel Aviv had gezet. Op deze manier komt de aanzienlijke investering van (grotendeels publiek geld) tenminste nog ten goede aan de Nederlandse creatieve industrie. Economisch nut, daar valt niets tegen in te brengen.

Mooi, dacht ik, een Nederlandse decorontwerper krijgt dit jaar een kans om zich via het ESF internationaal te profileren! Goed voor de internationale positie van Dutch design ook. Dat gaat al lekker, maar zo’n extra zetje kan geen kwaad. Als we kijken naar de samenstelling van het creatieve team gaat het helemaal de goede kant op: er zijn Nederlandse regisseurs, een Nederlandse lichtontwerper, Nederlandse sounddesigners, een Nederlandse technisch producent en zo verder. Ook in de selectieleidraad bij de tenders voor leveranciers van het fysieke decor, als ook de tenders voor led-schermen, lampjes tot en met beveiliging en catering, laat de organisatie een duidelijke voorkeur blijken voor Nederlandse aanbieders (zie paragraaf 4.14 op pagina 16 over taal). De voortekenen voor Nederlandse stagedesigners zijn gunstig.

Of niet? De resultaten uit de laatste tien jaar geven minder reden tot nationalistisch optimisme.

Florian Wieder

Als je in de recente geschiedenis van ESF-decors duikt, kun je niet om Florian Wieder heen. Hij ontwierp sinds 2011 maar liefst zes maal voor het ESF. Wie is deze Florian Wieder en hoe is hij min of meer de vaste ESF-ontwerper geworden?

Wieder werkt sinds halverwege de jaren negentig als decorontwerper in Duitsland. Hij is verantwoordelijk voor televisiedecors van bijvoorbeeld de Duitse versies van All You Need Is Love en X Factor. In 2005 opent hij een kantoor in Los Angeles en lukt het hem om voet aan de grond te krijgen in de Verenigde Staten. Na het binnenhalen van de decoropdracht voor de MTV Awards in 2007 gaat het snel en nestelt hij zich stevig in de internationale top. Naast Amerikaanse en Duitse tv-shows verzorgt hij production design of creative production voor liveshows van internationale artiesten als Jennifer Lopez en Beyoncé (zie verder zijn IMDb– en Wikipedia-pagina).

Het ESF komt in 2011 binnen zijn bereik als Lena Meyer-Landrut de editie van 2010 wint. En dan is Wieder natuurlijk dé aangewezen persoon. In Düsseldorf zet hij een indrukwekkend decor neer waarvoor hij de Deutsche Fernsehpreis toegekend krijgt. In de jaren daarna mag hij vervolgens ontwerpen voor de ESF-edities in Azerbeidzjan (2012), Oostenrijk (2015), Portugal (2018) en Israël (2019).

De Zweden en de Denen

Florian Wieder heeft niet het alleenrecht op ESF-decors. Het lukt Denemarken (2014) en Zweden (2013 en 2016) om een decorontwerper uit eigen land naar voren te schuiven. Het decor voor Denemarken van Claus Zier is mijn persoonlijke favoriet. Een decor dat met een zeer sobere basisvorm en veel technisch vernuft wat mij betreft de toon zou moeten zetten voor Rotterdam 2020. Ook de Zweedse decors, vooral die van 2016, oogstten internationaal veel lof. Dit laatste ontwerp van Frida Arvidsson en Viktor Brattström werd gezien als gedurfd en spannend, met zeer aanwezige ruimtelijke elementen, veel lagen en diepte, en een uitgebreid scala aan licht- en videomogelijkheden.

Ook het afgelopen jaar is er een poging gedaan om tegen Wieder op te bieden, ditmaal echter zonder succes. De uitslag en enkele wetenswaardigheden over de tender lekten uit en zo weten we dat uit zeven inschrijving de voorstellen van de Israëlische Forma Studio (geleid door Maya Hanoch, die in 1999 het ESF-decor voor Israël ontwierp) en die van Florian Wieder als favorieten overbleven. Beide werden gevraagd om een tweede voorstel in te dienen, waarna een professionele commissie het ontwerp van Wieder koos. Hanoch was niet blij: “We are very disappointed by this decision.  They told us that the two designs were excellent. We did a spectacular stage design for Eurovision. Eurovision is happening in Tel Aviv and should be shaped by the Israelis.” Ik ben het eens met Hanoch, het ESF is een zaak van nationale trots. Het zou een blamage zijn voor Nederland, voor Dutch design, als het dit jaar ook niet zou lukken.

Wanneer en hoe?

Net als in Israël zal een tender uitgeschreven zijn voor het decorontwerp. Die voor decorbouw staat trouwens online (op TenderNet), maar de tender voor decorontwerp is – bij mijn weten – nergens te vinden en er is dus helaas verder niets te zeggen over hoe deze tender is opgesteld, wat de selectiecriteria zijn, hoe de tender verspreid is en wie er ingeschreven hebben.

Als het Nederlandse team ongeveer dezelfde planning volgt als in Israël dan zal het besluit waarschijnlijk rond deze tijd vallen. Want vorig rond deze tijd lekte de keuze voor Wieder uit. In andere jaren koos de organisatie ervoor om de naam van de stagedesigner pas begin december te onthullen. Dan is het voorlopig ontwerp verder uitgewerkt en gaan de voorbereidingen van start. De eerste beelden zien we in de regel pas veel later, als in april begonnen wordt met de bouw.

Hoe zal de onthulling van het decor of de ontwerper ervan gaan? Als het een Nederlandse ontwerper wordt verwacht ik in december toch minstens een kwartier zendtijd in De Wereld Draait Door. Voor de onthulling van de slogan werd op 23 oktober immers ook ruim de tijd genomen en decorontwerp is natuurlijk minstens zo interessant, kostbaarder bovendien. En als het toch weer Wieder wordt? Dan verwacht ik een stille trom. Knappe spindoctor die een keuze voor een Duitse designveteraan kan verkopen als het “visitekaartje voor Nederlandse creativiteit en media-innovatie”.

We wachten af…

UPDATE 30-10: Ik loop achter op het ESC-nieuwtjescircus. Sietse Bakker liet 25 oktober bij RTL Boulevard al weten dat het decor van de Eurovisiesongfestival is al rond is: “We hebben zelfs al stiekem gekozen. Als je een decor kiest ga je daarna dat uitwerken met technische tekeningen en lichtontwerpen. Je moet al snel een keuze maken. Die keuze hebben we al gemaakt en gaan we binnenkort bekend maken.”

ESF 2016

Het Eurovisie Songfestival staat altijd garant voor een avond bijzondere televisie. Meer nog dan de liedjes, steelt de uitzinnige presentatie de show. Het decorontwerp is van Frida Arvidsson en Viktor Brattström die tevens het decor van 2013 ontwierpen. Dat vond ik een prachtig sprookjesachtig ontwerp, met name door de lichtgevende elementen die als een soort vuurvliegjes door het hele stadion leken te vliegen.

Hun decor voor 2016 is erg anders, veel strakker en killer. Het past daardoor ook niet zo goed bij het grafische thema. De organische, zachte vormen van de paardenbloem botsen met de scherpe vormen in het decor. Misschien was dat een reactie op de vormgeving van vorig jaar, waar decor en de grafische laag juist identiek waren.

Los van de vraag of de discrepantie van decor en grafisch erg is, valt het überhaubt op? Het decor is van zichzelf erg vol en druk, met veel lagen en hoekjes. Tel daar nog bij op de lichtshow, vuurwerk, regie effecten, technische snufjes, videovloer en props waarmee de individuele liedjes aangekleed worden en je hebt nauwelijks meer in de gaten dat de show uit één decor komt. Wat dat betreft is een decor met een simpelere basisvorm, zoals in 2015 het geval was, beter herkenbaar.

Deze ontwikkeling is al langer aan de gang. Landen hebben veel meer inspraak gekregen in de manier waarop hun lied in beeld wordt gebracht en nemen hun eigen regisseur, licht-, grafisch en set ontwerpers mee. Roland de Groot vertelde me een mooie anecdote over het Songfestival 1984 waarvoor hij in een Luxemburgs theater het decor ontwierp. Hij ontwierp een groot aantal lichtbakken die als hangstukken voor elk lied een andere compositie vormde, soms ook met bewegingen tijdens het lied. Een van de deelnemende zangeressen droeg bij de repetities een rode jurk en dat paste goed bij het rode accent wat De Groot bij het changement voor het nummer had bedacht. Maar tijdens de generale repetitie besluit ze dat die rode jurk haar niet bevalt, en ze komt op in het groen. De Groot maakt bezwaar en er wordt halsoverkop een nieuwe rode jurk ingevlogen. Zoiets zouden de decorontwerpers anno nu niet hoeven te proberen. Het decor voegt zich volledig naar de wensen van de optredende artiest en zijn/haar creatieve team.

Die gepersonaliseerde aanpak heeft voordelen en kan goed uitpakken. Er zitten ook dit jaar wederom hele bijzondere acts (de term ‘liedjes’ dekt de lading eigenlijk al lang niet meer) tussen. Maar toch, de essentie van het Songfestival, zoals ook de slogan ‘Come together’ beaamt, is dat een het live-event is waar alle deelnemers op één plek samenkomen. Als je dat als kijker niet of nauwelijks in de gaten hebt – omdat het lijkt alsof elk nummer uit een ander decor of zelfs stadion lijkt te komen – dan gaat die essentie wel een beetje verloren.

Doet dat af aan het kijkplezier? Voor mij niet, het Songfestival blijft een hoogtepuntje voor televisieliefhebbers. Ook als straks dankzij augmented reality elk land een compleet eigen decor kan aanleveren en er van een gedeeld decor helemaal geen sprake meer is. John de Mol mocht er van de week bij Pauw al smakelijk over vertellen. Ik ga met veel plezier kijken zaterdag en blijf hopen dat Nederland nog eens de kans krijgt zo’n hoogtepunt kunnen organiseren. #teamdouwe