Show me the newsdesk

Eugenie Herlaar achter haar nieuwsdesk in 1966 ©Beeld en Geluid

Eugenie Herlaar achter haar nieuwsdesk in 1966 ©Beeld en Geluid

Het belangrijkste stuk in een journaaldecor is natuurlijk de nieuwsdesk. De nieuwsdesk was in de jaren vijftig en zestig nog gewoon een bureau’tje, zo’n stalen ding waar ook de journaal-redactie en alle andere NTS-medewerkers achter zaten te werken. Die bureau’s zijn op de rommelmarkten nog gemakkelijk op te snorren, maar de nieuwsdesks daarna zijn helaas heel wat lastiger vinden. Net als de rest van het decor zijn ze op een enkele uitzondering na, weggegooid.

NOS Journaal Dag Decor (1995)

Gijs Wanders acher de nieuwsdesk van Dirk Debou, 1995

Het team dat in 1995 aan de slag ging met de vormgeving van het NOS Journaal (en Studio Sport, Jeugdjournaal, Actueel, Den Haag Vandaag) maakte voor het eerst echt flink werk van de nieuwsdesk(s). Met de gong als uitgangspunt ontwierp Dirk Debou een decor met veel lijnen, warme kopertinten en matglanzende metalen oppervlaktes. Andé Postma was destijds zijn tweede man en nam onder meer het Jeugdjournaal voor zijn rekening.

Het aardige is; van deze vormgeving bestaan nog twee desks. Waarschijnlijk zijn het de enige twee nog bestaande nieuwsdesk uit de geschiedenis van het NOS Journaal. Maar helaas, ze zijn niet te zien in de tentoonstelling…. Ik zal uitleggen waarom.

Bureau van Dirk Debou

Nieuwsdesk Bureau van Dirk Debou

De NOS Journaal-desk waar onder andere Humberto Tan, Philip Freriks en Sacha de Boer in de periode 1995 en 2001 achter zaten, staat bij Dirk Debou thuis in Amsterdam en komt daar waarschijnlijk nooit meer vandaan. Het grotendeels stalen gevaarte is toen de decorontwerper deze woning betrok met een kraan door het dak getild. Dat dak was destijds opengebroken om er een nieuwe raampartij in te bouwen en nu staat het bureau als het ware opgesloten in het huis en doet het dienst als bureau.

Aldith Hunkar achter de Jeugdjournaal-desk van André Postma,1995. ©Beeld en Geluid

Ook de futuristische Jeugdjournaal-desk van André Postma heeft een tweede leven gekregen. Postma heeft hem niet thuis in gebruik als bijzettafel, deze desk is nog een aantal weken per jaar op televisie. De NTR gebruikt hem namelijk in het decor waaruit Dieuwertje Blok het Sinterklaasjournaal presenteert. De desk heeft wel behoorlijke metamorfose ondergaan: hij is goud gespoten en versierd met rode strikken, kadootjes en pepernoten. We vonden de desk in deze staat toch niet zo passen in de tentoonstelling….

Dieuwertje en Sinterklaas achter de 'versinterklaasde' Jeugdjournaaldesk. © NTR

Dieuwertje en Sinterklaas achter de ‘versinterklaasde’ Jeugdjournaaldesk. © NTR

Maar het was een lastige beslissing. Juist omdat het het de enige nog bestaande – en verplaatsbare – nieuwsdesk is die ik heb kunnen vinden. De rest is allemaal in de kraker beland. Niet zo gek natuurlijk, moet je je eens indenken hoeveel ruimte je nodig zou hebben als je alle decors en alle decorstukken uit de televisiehistorie zou willen bewaren. Dat kost een hoop ruimte en een lieve duit. Tekeningen zijn wat dat betreft makkelijker te bewaren. Postma heeft zijn werktekening voor de Jeugdjournaal-desk uit 1995 nog!

De werktekening van André Postma uit 1995 (klik voor een vergoting)

De werktekening van André Postma uit 1995 (klik voor een vergoting)

In de tentoonstelling Show me the news (Museum Hilversum tot en met 22 maart) is meer werk van André Postma en Dirk Debou te zien. Na hun NOS Journaal-vormgeving hebben ze beide ook voor RTL Nieuws decors ontworpen, Debou in 1998 en Postma in 2003. En daarvan zijn maquettes, tekeningen, foto’s en fragmenten te zien. Geen desk helaas, maar wel een nieuwsdesk op schaal… Kom maar kijken!

Show me the news: Paintbox-portretten

Arie Teunissen aan het werk op de PAintbox, omringt door zijn creaties. Foto: Arie Teunissen

Arie Teunissen aan het werk op de Paintbox, omringt door zijn creaties. Foto: Arie Teunissen

Voor de tentoonstelling Show me the news heb ik uiteraard ook contact gezocht met Arie Teunissen die van 1989 tot 199 als ontwerper bij het NOS Journaal en het Jeugdjournaal werkte (en vanaf 1966 op de NTS/NOS Afdeling Grafisch Ontwerp). Hij heeft laden omgekeerd, dozen en mappen geleegd, maar had helaas geen tastbaar werk meer om te kunnen laten zien in de tentoonstelling. Hij vertelde me het volgende:

“Ooit, wat mij betreft jaren zestig, deed de hele afdeling Grafisch Ontwerp mee aan wat toen ‘Journaaldiensten’ heette. Bij toerbeurt deden we een dag de dienst die voornamelijk bestond uit het, met de hand, maken van landkaarten, teksten (op de hotpress) en andere soorten van uitleg. Later sneden en plakten we de kaarten uit gekleurd papier met gefotozette strookjes tekst die verwijderbaar waren zodat de kaarten meerdere malen gebruikt konden worden.”

“Tegen het eind van de jaren zeventig kwam een kleinere vaste ploeg in de plaats van de toerdiensten, en die ploeg werd uitgebreid toen het ‘gereedschap’ de Paintbox werd. Vanaf ongeveer 1990 gingen Dick van Stralen en ik over van de afdeling Grafisch Ontwerp naar het Journaal om het ontwerp en de coördinatie voor de dagelijkse NOS Journaals te doen. Daar hoorde ook het Jeugdjournaal bij, waarvoor ik ook veel heb geïllustreerd. De vormgeving bestond onder andere uit het in een vast stramien laten zien van het onderwerp naast de nieuwslezer(es). Verder ontwierpen we uitleg die nodig was bij het onderwerp: grafieken, teksten, landkaarten en wat er zoal nodig was. Afhankelijk van de hoeveelheid was dit onder behoorlijke tijdsdruk.”

“Eerst werkten nog met hulp van operators die op onze aanwijzingen de Paintbox bedienden. Later deden we ontwerp én uitvoering grotendeels zelf. En dat is ook de reden dat ik niets tastbaars heb gevonden. Het gebeurde allemaal digitaal en zit -voorzover het er nog is – in de Paintbox-archieven. De overgang van de zeer kostbare Paintbox naar de computer heb ik net niet meegemaakt, dat was niet lang na ik vertrok in 1999.”

This slideshow requires JavaScript.

“Ik heb nog wel digitaal beeld. Bij mijn vertrek bij het journaal heb ik een videoband met voorbeelden van mijn werk gekregen. Daarvan komen bovenstaande stills. Het zijn op de paintbox getekende portretten van in 1993 overleden personen voor het jaaroverzicht van het NOS Journaal. Ik weet het niet helemaal zeker meer, maar Martin de Groot, die de regie had van dit jaaroverzicht was degene die op het idee kwam mij de overledenen te laten portretteren met een tekening. Dat was voor het eerst, want daar werden in de regel foto’s voor gebruikt. Ik tekende de portretten op virtueel tekenpapier in een virtueel schetsboek en ze zagen er kennelijk zo echt uit dat er verzoeken van nabestaanden kwamen of ze de tekening mochten hebben. Het geheel werd ‘geanimeerd’ omgebladerd en van stemmige muziek voorzien. Er was in die tijd – misschien nu ook nog wel – een traditie om het jaaroverzicht nadat het af was gezamenlijk te bekijken met iedereen die er aan meewerkte. Een aardig compliment was dat er na het ‘overledenen’-filmpje een spontaan applausje opklonk.”

In de tentoonstelling Show me the news bij Museum Hilversum is meer Paintbox-artwork te zien van Dick van Stralen, Arie Teunissen en andere ontwerpers bij het NOS Journaal.

Transformer beeldschermen

Bij de introductie van een nieuw decor van Nieuwsuur in 2010, een ontwerp van Ronald van den Bersselaar, liepen de reacties nogal uiteen. De ene kant vond het blauw en wit ‘kil en afstandelijk’, de andere kant vond dat juist ‘strak en futuristisch’. De bewegende beeldschermen waren voor sommige kijkers een gruwel, volgens anderen juist ‘kei’. Nieuwsuur Transformer

In de tussentijd is er al het een en ander aangepast aan het decor: er kwam vorig jaar een nieuwe tafel (van Fisheye die ook de ‘Transformer’-schermen realiseerden) en vandaag volgen een aantal aanpassingen in het grafische pakket: titels, (topografische) kaarten, uitgeschreven quotes, grafieken en opsommingen. Ook is de vormgeving van de headlines en de animatie van de leader licht veranderd. De panoramaschermen in de studio achter de presentatie krijgen meer mogelijkheden omdat er een zogenaamde vierde ‘layer’ is toegevoegd, waardoor er makkelijker bewegende elementen in de schermen kunnen worden getoond.

This slideshow requires JavaScript.

Hoofdredacteur Joost Oranje licht toe: “Vormgeving speelt een belangrijke rol bij het presenteren en inzichtelijk maken van een onderwerp. De bestaande vormgeving was na vier jaar tijd aan herziening toe. Het was op sommige punten wat sleets en ook niet altijd even consequent. Daar hebben we nog eens goed naar gekeken. De nieuwe vormgeving is chiquer, frisser van kleur en dynamischer in beweging. De leesbaarheid van kaarten en titels is verbeterd en doorverwijzingen naar de Nieuwsuur-website en app hebben we duidelijker gemaakt dan voorheen.”

Uit recent onderzoek blijkt dat de Nieuwsuur-kijker veel waarde hecht aan grafische ondersteuning van de verschillende onderwerpen. Zo worden grafieken, kaartjes en de zogenaamde ‘schermpresentaties’ hoog gewaardeerd. “Vandaar dat we daar ook extra goed naar gekeken hebben”, aldus Oranje. “Al met al meer een evolutie dan een revolutie, maar wel één waardoor we nu meer overzicht bieden aan de kijker.”

Maar even terug naar de bewegende beeldschermen.

This slideshow requires JavaScript.

Dat was in 2010 namelijk geen primeur op de Nederlandse televisie. In 1995 ontwerpt Rigobert Antheunis drie nieuwe sets voor in de RTL studio: voor RTL Nieuws, Veronica’s Nieuwslijn en een derde programma (?). Beeldschermen zijn in deze drie decors het terugkerend element en de bewegende schermen voor Nieuwslijn zijn het spectaculairst. Voor de technische realisatie van dit huzarenstukje in decorontwerp werkt Rigobert samen met lichtontwerper/kunstenaar Bas Bossinade. De bovenstaande foto’s komen uit zijn archief (ook hier zijn nog een aantal goeie foto’s te zien van het gerealiseerde decor).

Nieuwslijn heeft de pretentie een serieus journalistiek programma te zijn, maar dan wel met een Veronica-sausje. In de flitsende promo horen we een jonge Rick Nieman zeggen: “In Nederland moet goeie journalistiek altijd doodsaai zijn, nou, dat is dit dus niet.”Het moet dynamisch, snel en vlot gebracht worden. De bumpertjes, de bewegende beeldschermen en de afwisseling tussen duo- (staand) en solopresentatie (zittend) dragen daar zeker aan bij. Het programma weet toch niet voldoende kijkers te trekken en is relatief duur om te maken, dus trekt Veronica in 1996 de stekker er uit.

Nieuwslijn

Rigoberts decor voor RTL Nieuws blijft nog iets langer in gebruik tot hij in 1998 gevraagd wordt de hele studio opnieuw in te richten met decors voor RTL Nieuws, een showprogramma en een talkshow met Peter R. de Vries. De decortekeningen daarvoor (ontwerp van Rigobert, getekend door André Postma) zijn tot 22 maart te zien in de tentoonstelling Show me the news bij Museum Hilversum.

Ton van Roemburg

ton van roemburg

Een droevig bericht. Bij een tragisch ongeval op 24 december j.l. zijn Ton van Roemburg en zijn vrouw overleden.

Ton van Roemburg kwam in 1971 in de plaats van Jac Hey – die met pensioen moest – op de afdeling maquettebouw en werkte daar tot 1995.

Uit het overlijdensbericht:

Dinsdag 30 december is er vanaf 16.00 tot 17.30 gelegenheid om afscheid te nemen en de familie te condoleren bij Uitvaartcentrum Dekker & Zn. aan de Van Riebeeckweg 45, 1212 EH Hilversum.

De afscheidsdienst vindt plaats vrijdag 2 januari 2015 om 11.30 uur in de Emmauskerk aan de Kerkelandenlaan 5, 1216 RN Hilversum. Hierna is er eveneens gelegenheid tot condoleren. De crematie zal in stilte plaatsvinden.

De afdeling maquettebouw in 1982

De afdeling maquettebouw in 1982

Save the date: 17 januari 2015

Boinnggggg…. belangrijk nieuws!. Op 17 januari 2015 is de officiële opening van de tentoonstelling (nog even zonder titel, suggesties zijn welkom) over het nieuws met nieuwsfotografie (van Bert Verhoeff), videokunst (uit de collectie van LIMA) en televisievormgeving (voor NOS Journaal en RTL Nieuws). Dat alles natuurlijk bij Museum Hilversum aan de Kerkbrink.

header kleur 2091x325

Op de etage over televisievormgeving komen tekeningen, foto’s, schetsen, maquettes en andere zaken die de afgelopen weken door diverse decorontwerpers, artdirectors, operator, grafici en componisten uit garages, kelders, archiefkasten en zolders gevist zijn. We tonen ook enkele ‘objecten’ uit de collectie van Beeld en Geluid.

En daar (bij Beeld en Geluid op het Mediapark dus) is vanaf volgende week (25 november) ook een tentoonstelling over het nieuws te zien. Voorbij het nieuws laat verbanden zien tussen nieuwsthema’s, hoofdrolspelers, redacteuren en (sociale) media uit de laatste tien jaar. Televisievormgeving is geen onderwerp in Voorbij het nieuws, maar de vormgeving van de tentoonstelling zelf (Chris Koolmees) ziet er goed uit!

Rotsen maken, straten schilderen, kastelen bouwen: uit het fotoalbum van Martien van den Dijssel

Martien treedt op 1-6-1961 in dienst bij de NTS (Hoofdafdeling Materiele Uitvoering) als schilder.

Van schilder klimt hij, mede door de avondstudie aan de Artibus in Utrecht, op tot decorateur. Hij imiteert houtnerven, marmer en andere materialen met zwarte, witte en grijze verf en schildert achterdoeken vol met straten, bossen of bergen.

De voorbouw en decoratie vinden plaats in de voormalige tapijtfabriek aan de Kampstraat in Hilversum. Er zijn in 1961 zo’n 8 decorateurs werkzaam: Jan Blaak, Ben Fokker, Joop de Groot, Bertus Hengel, Kennedy, Henk Meester, Ger Nooy en Toon Scheerder.

Soms worden er uitstapjes gemaakt. Met chef Jan Noorda naar de Ardennen bijvoorbeeld, om afgietsels te maken van rotsen. De mallen gaan mee terug naar de Kampstraat en daarvan worden dan in de Kampstraat vederlichte rotspartijen van gemaakt.

Op de afdeling decoratie maken ze de gekste dingen. Schilderijen, achterdoeken, rotsen en er komen ook verzoeken binnen voor ruimtelijke objecten; standbeelden of bijvoorbeeld een vis van een meter. Niets is onmogelijk en programmamakers kunnen hun fantasie de vrije loop laten.

Per 1 september 1968 gaat Martien over naar de afdeling maquettebouw een onderafdeling van de Hoofdafdeling Ontwerp. Hij komt op de zolder van de Emmastraat te werken bij Jac Hey, Tijmen de Bree en Gerard Buurman.

In 1973 verhuizen de maquettebouwers (inmiddels aangevuld met Fried van der Linden en Ton van Roemburg) eindelijk naar het Omroepkwartier.

Ze betrekken één van de immense hallen in het Decorcentrum. De ruimte is een beetje te groot voor de afdeling die gespeciliseerd is in kleine objecten: met name de maquettes en miniaturen die in beeld gebruikt worden. Met een verlaagd plafond en een extra afscheidingswand vol planten, maken ze ruimte wat gezelliger.

In 1987 komen alle afdelingen van de Hoofdafdeling Ontwerp eindelijk weer bij elkaar te zitten. Decorontwerp, grafisch ontwerp en maquettebouw krijgen samen twee etages in het hoofdgebouw. Daar beschikken ze over alle mogelijke faciliteiten; een monsterkamer, experimenteerstudio, twee doka’s, een bibliotheek.

De maquettebouwers bouwden aanvankelijk heel veel maquettes die alleen bij de programmavoorbereiding gebruikt werden. Zo konden regisseurs en andere operationele staf alles goed voorbereiden. In de loop van de jaren werden die maquettes steeds vaker in beeld gebruikt, een praktische en goodkopere oplossing dan een buitenopname of een gebouw op ware grootte nabouwen. Martien heeft dus behoorlijk wat kastelen, paleizen en fantasievolle bouwwerken gefabriceerd.

Bij de opsplitsing en verzelfstandiging van de facilitaire tak van de NOS verhuizen de maquettebouwers weer naar een ruimte in het decorcentrum. Hun specialistische en vaak arbeidsintensieve werk wordt ineens onbetaalbaar in een vrije markt waar producenten elk dubbeltje drie keer omdraaien. Tijmen de Bree en Martien nemen midden jaren negentig vervroegd afscheid van hun werk. Fried van der Linden zet het werk nog een aantal jaren voort, maar dan komt er toch echt een einde aan de maqutteafdeling.

Designing 007: blockbuster tentoonstelling in de Kunsthal

Dit weekend was de opening van de tentoonstelling over de vormgeving van de James Bond filmserie in de Kunsthal, Rotterdam. De tentoonstelling is samengesteld door het Barbican en was eerder te zien in Londen, Moskou en nu dus in de Kunsthal in Rotterdam. Bij de perspresentatie afgelopen vrijdag waren de twee gastcuratoren, de directeur van het Bond-archief en een vertegenwoordiger van het Barbican aanwezig, alsmede ook Jeroen Krabbé en Maryam D’Abo die beide speelden in The Living Daylights (1987).

Ken Adam, ontwerp voor Fort Knox in Goldfinger. Copyright © 1964 Danjaq, LLC and United Artists Corporation. All rights reserved.

Ken Adam, ontwerp voor Fort Knox in Goldfinger. Copyright © 1964 Danjaq, LLC and United Artists Corporation. All rights reserved.

In de tentoonstelling zijn zo’n vijfhonderd objecten te zien uit vijftig jaar Bond-films. De nadruk ligt een beetje op kostuums, want de samenstellers Bronwyn Cosgrave en Lindy Hemming zijn respectievelijk mode-historicus en kostuum-ontwerper. Maar er is ook een zeer ruime hoeveelheid storyboards, decorontwerpen, maquettes, props en miniaturen te zien. De tentoonstelling is daarmee een ode aan de hele creatieve crew, van production designer tot werktekenaar. Want, zo licht Lindy Hemming toe: “Alles moet bij Bond perfect zijn, elk detail moet kloppen. Zo krijgt de cast de beste ondersteuning en kunnen zij hun karakters zo perfect mogelijk vorm geven. Elk frame in een Bond-film bevat het werk van vele, vele mensen.”

De tentoonstelling is opgebouwd als een archetypische James Bond-film. Na een paar schermen met openingssequenties loop je door de ‘gun barrel sequence’ naar de eerste zalen waar we kennis maken met Ian Fleming, het hoofdkwartier van MI6 waar Bond zijn opdrachten krijgt. Daarna een indrukwekkende casinozaal, allerlei tropische en exotische bestemmingen, eindigend in een zaal met alle slechterikken en het ‘ijspaleis’. De titelsequenties komen er een beetje bekaaid vanaf en artwork voor bijvoorbeeld affiches, merchandise en reclame is helemaal niet te zien. Hoewel met name de sexy titelsequenties van Robert Brownjohn veel hebben bijgedragen aan de visuele identiteit van Bond, is het met zoveel ander uniek materiaal – het merendeel voor het eerst openbaar te zien – nauwelijks een gemis te noemen. Bovendien, de affiches en titelsequenties hebben in andere tentoonstellingen en publicaties hun moment in de spotlight al wel eens gehad. Zie bijvoorbeeld Watch the titles of dit overzicht van De Standaard van de Bond-affiches.

Hoe kan het eigenlijk dat er zoveel bewaard is gebleven? Vaak verdwijnen tekeningen, storyboards, props en kostuums. Ze worden meegegeven aan cast en crew, weggegooid en de eerste jaren was het gebruikelijk dat objecten geveild werden om zo de volgende film weer te bekostigen, vertelt Meg Simmons, directeur van het EON archief. In 1995 vatte zij het plan op om serieus werk te maken van het archief van de productiemaatschappij van Cubby Broccoli en Harry Saltzman. Verspreid over Pinewood Studio’s bleken er talloze ruimtes gevuld te zijn met auto’s, kleding, papier en objecten uit Bond-films. Die verzameling spullen is grotendeels te danken aan de inspanningen van Peter Lamont.

Ken Adam concept art voor de laser tafel uit Goldfinger. Copyright Notice - ©1964 Danjaq, LLC & United Artists Corporation. All rights reserved.

Ken Adam concept art voor de laser tafel uit Goldfinger. Copyright Notice – ©1964 Danjaq, LLC & United Artists Corporation. All rights reserved.

Lamont begon in 1964 als werktekenaar bij Goldfinger, klom bij de volgende Bond-producties op van setdresser naar artdirector en in 1981 was hij voor het eerst production designer bij For your eyes only en dat bleef hij -op een enkele uitzondering na- tot eb met Casino Royale in 2006. Lamont nam in 1981 het stokje over van Ken Adam die vanaf de eerste Bond-film (Dr. No, 1962) verantwoordelijk was voor de ‘look and feel’ van de wereld van Bond. Adam ontwierp de fantastische futuristische sets als ondergrondse vertrekken van Dr. No, SPECTRE’s lanceerplatform in de vulkaan (You Only Live Twice, 1967), de onderwaterstad Atlantis (The Spy Who Loved Me, 1977) en het ruimtestation in Moonraker (1979). Moderne en stijlvolle sets met stoere materialen en strakke lijnen. Wat dat betreft is Rem Koolhaas’ Kunsthal de perfecte lokatie voor Bond stelt Meg Simmons: “Ken Adam zou het prachtig vinden zoveel staal, glas en beton.”

Ken Adam, ontwerp van vulkaan-set in You Only Live Twice. Copyright Notice - © 1967 Danjaq, LLC & United Artists Corporation. All rights reserved.

Ken Adam, ontwerp van vulkaan-set in You Only Live Twice. Copyright Notice – © 1967 Danjaq, LLC & United Artists Corporation. All rights reserved.

Niet alleen Lamont, maar ook Adam bewaarde veel werk. Sir Ken Adam schonk zijn archief met zo’n 4.000 aan film gerelateerde schetsen, foto’s en documenten in 2012 aan de Deutsche Kinemathek. Die collectie komt in de zomer van 2015 online en veel Bond-tekeningen zijn uiteraard te zien in de tentoonstelling in de Kunsthal.

Harry Lange, artwork voor het exterieur van het ruimtestation in  Moonraker. Copyright Notice - © 1979 Danjaq, LLC and United Artists Corporation. All rights reserved.

Harry Lange, artwork voor het exterieur van het ruimtestation in Moonraker. Copyright Notice – © 1979 Danjaq, LLC and United Artists Corporation. All rights reserved.

Naast objecten uit het EON archief, speurden de curators ook in vele prive-collecties en lieten ze enkele verloren gegane kostuums en juwelen opnieuw maken op basis van originele tekeningen en foto’s. Van de vroegste films was het het lastig om nog originele spullen te vinden. Het was in die tijd nog gebruikelijk dat acteurs hun eigen kleding droegen, of dat props en rekwisieten geleend werden. Gelukkig bekommerde Peter Lamont zich dus al relatief vroeg met het archief en dat heeft nu geleid tot een indrukwekkend eerbetoon aan alle mensen die buiten de spotlights meewerken aan het succes van het James Bond-imperium.

Meer info: Kunstal.nl

Lingoloos

Decorontwerp Lingo (VARA, 1989-1995) - prive-archief Gonny Geerlings

Decorontwerp Lingo (VARA, 1989-1995) – prive-archief Gonny Geerlings

Het langslopende spelprogramma van Nederland is van de buis. De kijkcijfers konden de zendercoördinator al jaren niet bekoren en na enkele eerdere mislukte pogingen om het programma te stoppen, was het 2 oktober toch echt afgelopen voor Lingo. Om de ontwenningsverschijnselen in deze eerste Lingoloze week te verzachten, een terugblik op de vormgeving van het spelletjesprogramma. Het eerste decor van Gonny Geerlings was al eerder op het blog te zien, dit decor houd stand tot 1994. Daarna krijgt Nick de Weerd de opdracht.

Lingo Live, decorontwerp Nick de Weerd (nickdeweerd.nl)

Lingo Live, decorontwerp Nick de Weerd (nickdeweerd.nl)

Eerst maakt De Weerd in 1993 bovenstaand ontwerp voor IDTV, de producent van het programma. Zij ontwikkelen Lingo Live als variant met zes in plaats van vijf ballen. Volgens IDTV is het de bedoeling dat de twee Lingo‘s naast elkaar en beide ook met François Boulangé als spelshowhost vanaf 1 januari 1994 op de televisie komen. Alleen… de VARA denkt daar toch anders over. Het plan en het ontwerp verdwijnen in de ijskast.

This slideshow requires JavaScript.

Pas in juni 1994 is vijf-letter-Lingo toch wat te makkelijk geworden vindt de VARA, dus doet men voorzichtig enkele proefjes met een extra letter. In november komt de zesde letter er dan toch. En met de extra letter, ook een nieuw decor. Natuurlijk niet het decor van Lingo Live. De Weerd maakt twee ontwerpschetsen, bovenstaande wordt het niet, het ontwerp hieronder is op 5 november 1994 voor het eerst op televisie. Met zes letters dus. Bewegend beeld van die première vind je op YouTube.

This slideshow requires JavaScript.

Cronenberg & Spier

Screenshot from 2014-06-06 18:47:53
Bij EYE in Amsterdam worden dezer dagen rekwisieten, props en artwork voor de aankomende tentoonstelling over regisseur David Cronenberg (open vanaf 22 juni) uitgeladen en opgesteld. Cronenberg werkt bijna altijd samen met production designer Carol Spier, en zij is dus deels verantwoordelijk voor die typische viscerale science-fiction look in films als Videodrome (1983), The Fly (1986), Dead Ringers (1988), Naked Lunch (1991) en eXistenZ (1999).

In 2012 was Spier te gast bij het IFFR en werd ze geinterviewd door ‘designprofessor’ Timo de Rijk. Het hele interview is gefilmd en online te zien op het YouTube-account van het IFFR. Een goede voorbereiding op de tentoonstelling waar hopelijk veel van haar werk te zien is.

Lingo, Motus

Naast het zoekwerk in de depots bij Beeld en Geluid ben ik nog steeds bezig met het verzamelen van biografische informatie en oeuvrelijsten van decorontwerpers. Zo heeft bijvoorbeeld Gonny Geerlings (die sommige misschien kennen als Gonny Stoffers) vandaag een pagina gekregen in de Beeldengeluidwiki.nl.

Decorontwerp Lingo (VARA, 1989-1995) - prive-archief Gonny Geerlings

Decorontwerp Lingo (VARA, 1989-1995) – prive-archief Gonny Geerlings

Bij haar verhuizing naar Frankrijk heeft zij bijna haar hele archief aan decorontwerpen weg moeten doen, maar gelukkig zijn er een paar dingen ontsnapt aan de papierversnipperaar. Zoals haar ontwerpen voor Lingo (VARA, 1989-1995). Geerlings heeft zeer goede herinneringen aan dit programma en de samenwerking met de opdrachtgever IDTV. Lingo blijkt na het eerste seizoen een hit en voor het tweede seizoen gaat het decorbudget dus omhoog. Het concept blijft hetzelfde maar er er kan nu veel meer qua licht en techniek. Het programma slaat zelfs internationaal aan en IDTV verkoopt het format in 1990 al aan het Franse Antenne 2. Inclusief de vormgeving!