Als er bij de televisie iets geanimeerd moest worden viel al snel zijn naam, maar op de aftiteling zul je hem niet vaak tegenkomen. Tony Kluck werkte als animator aan vele televisieleaders, stationcalls en (kinder)programma’s. Kluck overleed op 24 april in Amsterdam.
Kluck leerde het vak bij Als je begrijpt wat ik bedoel, de lange Bommelfilm van Toonder Studio’s (1983), en was sterk beïnvloed door de animatietechnieken van Walt Disney. Midden jaren negentig vertrok hij naar de VS waar hij bij animatiestudio’s als Film Roman, Starz Animation en MTV Animation werkte. Zo was hij animatieregisseur van onder meer King of the Hill en Beavis and Butt-Head. Over dat deel van zijn leven is op AnimationMagazine.net een IM te lezen. Over het Nederlandse deel van zijn loopbaan vertelt Frans Lasès. Want het was Lasès die Tony naar de televisie haalde en hij vertelt hoe dat ging.
“Regisseur Frank Alsema begon aan een nieuw kleuterprogramma voor NOT School TV. In elke aflevering zou een prentenboek centraal staan en dat werd gepresenteerd door Bert Plagman in een krokodillenpak. Mij werd gevraagd de leader voor de serie te ontwerpen. Ik kreeg een liedje (‘Ga maar zitten op je bil. Hier is de prentenboekenkrokodil’, gezongen door Mathilde Santing) van circa 40 seconden aangereikt. De tekst en de muziek vormden de basis voor een te maken tekenfilmpje. Dit omdat een getekende leader goed zou aansluiten bij de inhoud van het programma.
Het storyboard voor de leader gaat als volgt: Een parade van illustratieve ‘personages’ (slak, vliegtuig, palmboom, lieveheersbeestje etc.) komt het beeld in en verdwijnt in een rechtopstaand prentenboek. Een krokodil (de prentenboekenkrokodil), die tot dan als logo op het boek fungeert, schrikt wakker en rolt van het boek af, om vervolgens als laatste in het boek te verdwijnen. In het volgende shot zien we de krokodil als ‘levende’ presentator het studiodecor binnenstappen.
Omdat ik als ontwerper nauwelijks ervaring had met full animation (25 beelden per seconde) ben ik op zoek gegaan naar een professionele animator. Via via kwam ik terecht bij Tony Kluck die kort daarvoor zijn medewerking had afgerond aan de Ollie B. Bommelfilmfilm Als je begrijpt wat ik bedoel (Toonder Studio’s, 1983).
Voor de leader van Pak je prentenboek maakte hij – uitgaande van mijn basistekeningen – alle keyframes en in-betweens. Gebruikmakend van een lichtbak tekende hij met potlood op (geperforeerd) semitransparant animatiepapier alle tussenstadia tot vloeiende bewegingen. Door telkens een aantal tekeningen te flipperen kon hij de animatie-sequentie controleren en zo nodig aanpassen. Waren alle fases in potlood getekend, dan werd er een penciltest opgenomen met de videocamera (in de ETS, de elektronische trucagestudio), waarna het bewegende proeffilmpje beoordeeld kon worden. Na enkele aanpassingen hier en daar werden alle tekeningen door een assistent met inkt overgetrokken op transparant cellofaan en vervolgens aan de achterzijde met verf ingekleurd. Hierna volgde de online-opname in de ETS. De door Tony gemaakte zeer gedetailleerde opnamelijsten, waarin per frame (25 tekeningen per seconde) stond aangegeven welke cel en welke achtergrond wanneer aan de beurt waren, dienden als heilig houvast bij de opname. Tony deed de animatieregie, de techniek werd verzorgd door een trucagecameraman, en ik was verantwoordelijk voor het beeld. Het resultaat: een prachtig 40 seconden durend tekenfilmpje in full-animation, het eerste binnen de NOS afdeling Grafisch Ontwerp gemaakt.
De samenwerking beviel zo goed, dat ik ook t.b.v. De tweede natuur (kunstmagazine NOS 1983) zo nu en dan gebruik heb gemaakt van Tony’s vakmanschap. Toen mijn ontwerp voor het nieuwe VARA uitroeptekenlogo en stationcalls werd goedgekeurd (1983), was Tony de aangewezen persoon voor het animeren van de televisiehuisstijl. Zowel de basisleader als een groot deel van de korte varianten en interludes werden door Tony van de juiste bewegingen voorzien en door assistenten verder uitgewerkt op cels.
Vanaf dat moment hadden ook andere collega-ontwerpers de weg naar Tony snel gevonden. Zij ontdekten de meerwaarde die een animator aan leaderontwerpen kan geven en zetten hem regelmatig in voor hun opdrachten. De aimabeleTony Kluck heeft een niet-onaanzienlijke bijdrage geleverd aan de professionalisering van de Nederlandse televisievormgeving.”
