Frank Rosen heeft voor het onderzoeksproject een selectie uit zijn omvangrijke archief gedigitaliseerd. Een aantal ontwerpen en foto’s zijn al eerder gepubliceerd in het boek Frank Rosen. De zoektocht (1991). Deze week aandacht voor de show Liesbeth en Ramses van Bob Rooyens (AVRO, 21-2-1981).

This slideshow requires JavaScript.

Het programma heeft als overkoepelend thema ‘spelen’. De leader, aftiteling en bumpers zijn vormgegeven als een soort ganzenbordspel waarop fantastische geschminkte en geklede figuren opduiken. In korte bumpers tussen de nummers zijn Liesbeth List en Ramses Shaffy in het kader van dit spelbord in beeld en vertellen iets over de nummers of henzelf.

This slideshow requires JavaScript.

Tijdens het eerste nummer Draden staat Ramses Shaffy in een chroma-key-collage in een terrarium met wormen, vliegende duiven en zwevende fantasiefiguren. De vliegende duiven vormen de grootste uitdaging. Hiervoor is een kooiconstructie om de tv-camera gebouwd waar de beestjes tegen een blauwe achterwand rondvliegen.

This slideshow requires JavaScript.

Liesbeth List zing Amsterdam grafitti in een bewegend stadsdecor. Op de rand van een draaischijf staan de contouren van grote grafitti teksten en de rondhorizon is in een bakstenenmotief geschilderd. De camera, de draaischijf, List en de dansers (ook in baksteenmotief gekleed) draaien en lopen allemaal in eigen tempo en richting rond. Daardoor is geen enkel shot hetzelfde qua compositie van achtergrond, dansers, letters en zangeres. Alles beweegt, net als in de hektiek van een grote stad. Electronische omdraaiing van de kleuren zorgt zo nu en dan voor een extra punk-achtige sfeer.

He, jij daar gezongen door List, is juist weer uitermate statisch. List staat tussen grijze en grauwe figuranten in de tram, iedereen kijkt boos voor zich uit en iedereen, ook List staat stil. Dat kille en strarre past uitstekend bij de hatelijke tekst van het nummer. Bob Rooyens heeft dit fragment uit de show op zijn YouTube kanaal geupload: kijken!

.

Het volgende nummer is zonder decor. Het is in één lang shot opgenomen waar heel langzaam een beetje in- en uitgezoomd wordt. Hier zien we List en Shaffy close-up en door middel van een electronisch veeg-effect en een licht wat net tussen de twee hoofden door recht op de camera schijnt, krijgt dit nummer zowel een futuristisch romantisch tintje.

.

This slideshow requires JavaScript.

Marie en Margot past qua stijl weer goed bij het eerste nummer. We zijn in de fantasie van Shaffy die samen met zijn twee maitresses op een door vrouwenhanden gedragen bed door de zevende hemel zweeft. Er zijn gekleurde schaapjes, schaars geklede dames en een regenboog. De losse elementen zijn met behulp van chroma-key in een weelderige wolkenhemel gezet. Fantastische vondst zijn de plastic borsten in de kostuums van ontwerper Eugenie Brands.

This slideshow requires JavaScript.

In het lied Nasmaak wacht List in haar kaartenhuis op de thuiskomst van haar drankzuchtige echtgenoot. Rosen: “Het kaartenhuis stond daarbij symbool voor het levensgeluk. Het wat agressief-erotisch beeld van de speelkaarten is consequent doorgevoerd in de door mensen gedragen tafel, de klok, de kostuums en de rekwisieten.” De beeldspraak van het kaartenhuis wordt verder uitgebouwd doordat het kaartenhuis aan het einde van het lied ontploft en instort.

In het nummer Laat me loopt de ongrijpbare Shaffy door een zee van graaiende armen. In een aantal shots zwaaien de armen met zaklampen alsof ze de zanger zoeken. Hier gebruikt Rooyens weer een electronisch veeg-effect met een dromerig resultaat. Dit nummer staat ook op Rooyens YouTube-kanaal: kijken dus!

.

This slideshow requires JavaScript.

In het volgende nummer kruipt Liesbeth List in de huid van een oude vrouw die wilde jaren heeft gehad. De oude vrouw zit op een stoel in de vorm van een man, maar deze is alleen in het begin van het nummer even in beeld. Rooyens schakelt tussen grijze bejaarden achter de geraniums naar een ronde bar waar List midden in een ronde tiet zit en omringt is door etende mannen. Een waanzinnig beeld wat zeker in de shots van bovenaf en met caleidoscopisch effect zeer treffend uitbeeld dat de grijze muis vroeger in het middelpunt van seksuele belangstelling stond.

This slideshow requires JavaScript.

Het decor voor laatste nummer Loop door is qua vormgeving gebaseerd op hetzelfde concept als Amsterdam grafitti. Alleen zijn we nu in New York en zijn de kleuren en vormen uitbundiger en vrolijker. De kostuums en grime van de figuranten en dansers zijn wederom fantastisch. Dit nummer is ook online te bekijken op het YouTube-kanaal van Bob Rooyens: gaat dat zien!